Κτίρια πάνω σε κτίρια

Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα,ο μεγιστάνας των media William Radolph Hearst οραματίστηκε έναν ουρανοξύστη που θα στέγαζε το σύνολο των εκδοτικών δραστηριοτήτων του.Το όνειρό του όμως σκόνταψε στο οικονομικό κραχ της δεκαετίας του '20 και περιορίστηκε σε ένα εξαόροφο κτίριο 3.700 τ.μ στη γωνία της 57ης οδού με την 8η λεωφόρο από τον αρχιτέκτονα Joseph Urban.

Ογδόντα χρόνια μετά,ο διάσημος αρχιτέκτονας Sir Norman Foster κλήθηκε να ολοκληρώσει την αρχική ιδέα του Hearst στη Νέα Υόρκη,δημιουργώντας τον Hearst Tower.Εναν πρισματοειδή κρυστάλλινο ουρανοξύστη με μεταλλικό σκελετό.Ο Foster ήθελε να σεβαστεί το αρχικό κτίριο όμως σε καμία περίπτωση δε σκόπευε να ταυτιστεί με το στυλ του παρελθόντος.
Στόχος του ήταν να ανοίξει ένα δημιουργικό διάλογο με το παρελθόν,αντιπαραθέτοντας σε αυτό τη μοντέρνα αισθητική και τη σύγχρονη τεχνολογία.

Αντίστοιχα οι ελβετοί αρχιτέκτονες Jacques Herzog και Pierre de Meuron,για τη δημιουργία της Νέας φιλαρμονικής του Αμβούργου,αποφάσισαν να μην γκρεμίσουν την παλιά αποθήκη στις όχθες του Έλβα.
Σεβόμενοι το βιομηχανικό χαρακτήρα της περιοχής του λιμανιού,χρησιμοποιήσαν το παλίο κτίριο για να στεγάσουν τους βοηθητικούς χώρους της Φιλαρμονικής και ένα Μουσείο Μουσικής για παιδιά και να δομήσουν πάνω σε αυτό ένα εντυπωσιακό αέρινο κτίσμα 62.000 τ.μ,που,εκτός από το συναυλιακό χώρο των 2.150 ατόμων,θα στεγάσει αίθουσες συνεδρίων, ξενοδοχείο,εστιατόρια και καφέ.
Στο επίπεδο διαχωρισμόυ του παρελθόντος με το παρόν,στην οροφή δηλαδή της παλίας αποθήκης,θα διαμορφωθεί ένας μεγάλος δημόσιος χώρος που θα προσφέρει μια πρωτόγνωρη θέα προς την πόλη και το λιμάνι.
Στο δίλημμα της διαγραφής του παρελθόντος προς χάριν του νέου ή της κατά γράμμα διατήρησής του στην αρχική του μορφή,οι σύγχρονοι αρχιτέκτονες απαντούν με ένα ιδιοσυγκρασιακό mix'n'match,θεμελιώνοντας μια σχέση συνύπαρξης παρελθόντος και παρόντος.

πηγή casaviva